2-3-2? glitternagellak, eetstokjes en Uggs

Mijn huisgenoten zijn er!! Of, naja, twee van de drie! Of toch drie… huh?!

Schuin tegenover mijn kamer woont een jongen uit Servië; Milan. We praten een tijdje, hij lijkt me aardig en zijn Engels is goed. Hij is net aangekomen met een groep van 15 Serviërs, voor hun is het een soort traditie om naar Trondheim te komen, ieder semester komen er Serviërs in een groep. In zijn kamer staan 2 Ikea tassen, het is ook echt voor iedereen hetzelfde liedje hier. Hij vindt het maar koud, en zegt dat hij erg slecht slaapt. We hebben allemaal onze eigen kacheltje, maar er zit een systeem op aangesloten dat na 3 uur de kachel op een temperatuur tussen de en zet. Prima vind ik, een goede manier om energie te besparen en ’s nachts hoeft de verwarming toch niet aan. Daar is hij het niet mee eens, en hij is van plan er een kacheltje bij te komen. Ik vraag nog hinterig wat voor dekbed hij heeft, en dat een warmere mogelijk ook helpt, maar hij houdt stug vol dat hij niet kan overleven zonder tweede kachel. Hij vertelt ook dat het de eerste keer is voor hem dat hij op zichzelf woont, thuis heeft hij zijn moeder, oma en zusjes die voor hem zorgen, dus het is wel even wennen. Koken kan hij niet, schoonmaken heeft hij nooit hoeven doen en de was doen… Tsjah. Voor hem is er nog veel te leren dus, maar hij is wel bereid om die uitdagingen aan te gaan.

Dan mijn tweede huisgenoot: De afgelopen dagen had ik mijn theorieën losgelaten over de voorwerpen die nog in huis stonden toen ik aankwam, en mijn conclusie was dat ik sowieso met een Chinees meisje samenwoon die hier vorig semester al woonde. Toch bleken de glitternagellak in de koelkast (?), Chinese eetstokjes, rijstkoker, huidcrème, oranje-roze sloffen en Uggs naar een Chinese jongen te leiden; Kun. Hm, ik dacht dat ze in China streng waren in de man-vrouw verdeling. Wat blijkt nou 5 minuten later: Ik heb een Chinese huisgenoot waarvan de vriendin bijna dagelijks bij hem is, vandaar de nagellak en huidcrème! Maar de Uggs, die zijn wel van hem, apart! Hij is erg open en vrolijk, en ook zijn Engels is goed te verstaan (ik wil niet discrimineren of stereotyperen, maar ik ken Chinezen waarvan het Engels bijna gelijk aan het Chinees is, dus ik was even bang dat dit ook nu het geval zou zijn. Maar dat is gelukkig niet zo.) Zijn vriendin is ook heel aardig, beide hebben een erg vriendelijk, vrolijk en sprekend gezicht. Ze verdwijnen al snel naar Kun’s kamer want ze hebben elkaar de hele kerstvakantie niet gezien. Milan en ik blijven starend naar de Uggs achter in de keuken, allebei zijn we nog steeds verbaasd over dat een Chinese jongen in Noorwegen rondloopt op Uggs. Ach, hij zal ze wel lekker warm vinden!

We zijn nu dus officieel met z'n drieën, maar soort van met z'n vieren. Afwachten wie onze vierde huisgenoot wordt. Het maakt mij opzich niet heel veel uit, maar ik zou het toch wel leuk vinden als het een meisje is. En dan bij voorkeur een Noors meisje, al is die kans er klein want in Moholt zijn 99% van de studenten internationaal, helaas.