Brug der Liefde, OS, fakkels en trollen

Vrijdag 3 januari__________________ zonnig, 7 graden

Vannacht heb ik erg licht geslapen. Ik was behoorlijk moe na de korte nacht en al dat gereis van gister, en normaal gesproken slaap ik altijd erg diep, maar vannacht was het anders. Ik werd een paar keer wakker, waarna ik me omdraaide en ook wel meteen weer verder sliep. Toen ik wakker werd, wist ik nog precies wat ik gedroomd had, iets wat ik thuis bijna nooit heb. Nouja, dat zal de berglucht wel zijn. Omdat ik geen nachtkastje heb en het dichtstbijzijnde stopcontact bij mijn bureau zit, móét ik wel mijn bed uit om mijn wekker uit te zetten. Ik heb zo’n fantastische wekker die met de seconde in volume toeneemt, wat eigenlijk helemaal niet zo heel erg aangenaam is. Douchen, ontbijten, even de kaart van Trondheim bestuderen en dan op naar de universiteit. Van Johanna is geen spoor te bekennen, dus ga ik zelf op pad. Ik herken de weg verbazingwekkend goed, alsmaar rechtdoor en dan moet ik vanzelf bij de universiteit uitkomen. Tsjah, misschien had ik toch iets beter de kaart moeten bestuderen en niet blindelings op mijn gevoel af moeten gaan. Hoewel ik de weg nog steeds herken, kom ik er achter dat ik te oostelijk ben gegaan; ik kom bijna bij het oude Kristiansten fort/vesting uit, 1.5 km te ver. Gelukkig ben ik ruim op tijd en zodra ik de brug en het grote ronde rode studentengebouw (Studentersamfundet, waar feestjes, concerten, lezingen etc gehouden worden) zie, weet ik de weg weer. Als ik bij het ziekenhuis aangekomen ben (waar onze eerste bijeenkomst is), meld ik me bij de ESN-studenten die het introductie weekend organiseren en word toevallig geholpen door het meisje waar ik voor mijn vertrek al contact mee had gehad over of ik mogelijk lid kon worden bij ESN-Trondheim. Zoals velen van jullie waarschijnlijk weten, ben ik de afgelopen 1.5 jaar actief geweest voor ESN in Utrecht, de organisatie die de internationale studenten (in mijn geval in Utrecht, maar er zijn meer dan 400 secties door heel Europa verspreid) gave uitwisselingservaringen bezorgen door van alles en nog wat te organiseren voor ze. Het leek me een goede manier om in contact te komen met meer Noren, en het leek me leuk om activiteiten te organiseren voor de uitwisselingsstudenten in Trondheim, ook al is het misschien een beetje dubbel omdat ik nu zelf uitwisselingsstudent ben. We zullen zien, volgende week hebben ze een info-avond en sollicitatiegesprekken, dan ga ik beslissen of ik lid wil worden.

Nadat ik mijn goodiebag heb ontvangen volg ik de meute naar een collegezaal, waar we de komende 4 uur presentaties aanhoren over belangrijke informatie, politieregistratie, inschrijven voor vakken, typische Noorse activiteiten, gerechten, manier van interacteren en hoe we ons moeten kleden tegen de koude, strenge winter (waar momenteel nog niets van te merken is…) en wanneer we gaan hiken. Na een lange zit is er lunchpauze (wraps met zalm, nice!!) en dan beginnen de Trondheim games. Ondertussen heb ik Johanna weer gevonden en met nog 7 anderen vormen we een team. Het overgrote deel is duitsers, een Italiaan en een Zwitsers en Frans meisje. We krijgen een stapeltje papieren mee met allemaal opdrachten en quizvragen over verschillende plekken in Trondheim, die we binnen 1.5 uur moeten uitvoeren en beantwoorden. Strategisch als we zijn, buigen we ons over de kaart van Trondheim om een route uit te stippelen. Er is geen tijd te verliezen, op pad! We knuffelen Noren op de oude Brug der Liefde, komen erachter dat alcoholvrije wijn onbetaalbaar is (kost 1.5 liter rode druiven-appel dubbelfris niet iets van 2 euro in Nederland…?!! ), we eten bruine kaas (brunost, erg typisch Noors), gaan op de foto met een olifant, tellen 72 beelden op de Nidarosdomen (kathedraal) en bouwen een 42 cm hoge blokkentoren. Ik spijker mijn Noorse historische kennis bij door random mensen op straat aan te spreken om de antwoorden op de quizvragen te krijgen en ik drink voor het eerst van mijn leven traan, yekk!! We hebben nog een aantal opdrachten en vragen te gaan, maar voor elke minuut dat we later aankomen bij het eindpunt, krijgen we minpunten. Dus gaan we in sneltreinvaart naar de laatste checkpoint, het hoofdgebouw van de Gløshaugen campus (iedereen noemt dit het Harry Potter gebouw, als jullie de foto’s zien snappen jullie wel waarom), waar we een korte cursus Noors krijgen, en dan leveren we als tweede onze antwoorden in. Morgen of overmorgen krijgen we te horen wie er gewonnen heeft. We lopen terug naar Moholt en de rest van de dag lummel ik een beetje aan (ik merk nu al dat mijn Nederlands slechter word, geen idee of ‘aanlummelen’ een uitdrukking is). ’s Avonds is er een feestje is een van de kelders van de appartementencomplexen in Moholt (elk gebouw heeft een kelder, waarvan een aantal in bezit zijn van verschillende studieverenigingen. Deze kelder is elke vrijdagavond open en is van International Student Union, ISU). Er is bijna niemand, maar met het groepje van vandaag is het erg gezellig. We leren elkaar wat beter kennen, en rond 23.00 vinden we het tijd om naar bed te gaan!

Zaterdag 4 januari______________________strak blauwe lucht en zon, 8 graden

Met moeite kan ik mijn bed uitkomen… met de groep van gister lopen we naar Gløshaugen, vanwaar we de bus naar Lian zullen nemen om spelletjes in het kader van het programma ‘71 graden Noord’ te doen. Alleen… staan er als we aankomen wel 200 studenten maar geen bussen. Omdat het zo warm is en er geen sneeuw ligt, is het programma veranderd en gaan we nu spelletjes bij het fort doen. De leraren die het ons uitleggen zijn erg enthousiast, en het is goed te merken dat de afsand tussen leraar-leerling erg klein is (zoals ons gister verteld is, is het in Noorwegen heel normaal om je leraar bij de voornaam aan te spreken, dagelijks mailcontact te hebben en dat er geen onderscheid in rang wordt gemaakt, zelfs niet met de koning!) Verdeeld in groepjes van 6 lopen we over het terrein van het fort om allemaal verschillende opdrachten/spelletjes te doen: zaklopen, met eieren overgooien, ballonnen van andere groepjes kapot prikken, bokje springen, blokken (‘blik’) gooien en nog meer klassiekers. Ze zijn erg vindingrijk geweest met het bedenken van spelletjes om het niet kinderachtig te maken. Zo moeten we ook een fakkel maken van aluminiumpapier en een waxinelichtje en daarmee estafette lopen, met lege papieren bekertjes op de kop lopen (de bekertjes op de kop, niet wij) terwijl 2 andere groepjes ons bekogelen met ballen, een pingpongballetje balanceren tussen 2 smalle plankjes en daarmee estafette lopen en bij een onderdeel moet ik een rij figuren onthouden, dan een draad door een naald peuteren, zo snel mogelijk een heuvel oprennen om vervolgens de figurenreeks op te schrijven. Aan het einde krijgen we lunch: warme chocomelk met boterhammen met zalm, leverpastei en brunost, mjummm!! Omdat we veel eerder klaar zijn dan wanneer we naar Lian waren gegaan, hebben we mooi de tijd om naar Ikea te gaan! Dus met een groep van 10 lopen we al kletsend bergopwaarts naar Ikea. We weten ongeveer waar we moeten zijn, maar met Daniele (Italiaan) als GPS (hij kijkt om de 2 minuten op de kaart) zijn we na 45 minuten waar we wezen moeten! Iedereen heeft hetzelfde nodig: deken, kussen, handdoeken, bureaulamp, wasrek. In het restaurant nemen we even een pauze (blijkbaar is mijn Ikea familypas niet geldig in het buitenland, geen gratis thee dus…) en iedereen begint weg te soezen en rode wangetjes te krijgen. Met moeite verzamelen we onze energie en komen weer op de been. Mijn tas is te zwaar om te dragen (mijn Idea bon is meer dan 30 cm lang, dan kun je je wel voorstellen hoeveel ik gekocht heb), en met een paar anderen besluiten we de bus terug te nemen. De anderen willen geen 50 kr betalen (meer dan 6 euro voor een busrit van nog geen kwartier, belachelijk!!) en gaan lopen. Jammer dat we bijna drie kwartier op de bus moeten wachten omdat de bus die we wilden nemen niet kwam, dus eten we maar een hotdog (die kost dan nog geen euro, rare prijsverdeling heeft Noorwegen!) om de tijd te doden. Rond 6 uur zijn we weer thuis, ik kook, check nog een keer waarom mijn internet het niet doet (aha, stekker in het verkeerde kastje gestoken!!) en richt mijn kamer in mijn met nieuwe aankopen. Shit, de bureaulamp die in het keukenkastje lag (wie legt die nou daar neer…?!) doet het wel, voor niets een lamp gekocht. Nouja, vast wel iemand anders die hem wil overkopen, en anders breng ik hem gewoon weer terug.

Zondag 5 januari___________________bewolkt, 5 graden
’s Ochtends lekker uitgeslapen, dat is lang geleden! Ik weet nog precies wat ik heb gedroomd als ik wakker word. Vannacht weer erg licht geslapen en af en toe wakker geworden. Het kan niet door de kou komen, want zo koud is het niet en mijn slaapzak is warm genoeg! Rond 12 uur ga ik met Kira en Fabian, een andere Duitse jongen, naar het treinstation, om een busabonnement te kopen (logisch toch!). 750 kr voor 2 maanden onbeperkt de bus gebruiken. Het is dat Moholt zo ver van het centrum en de universiteit af ligt en fietsen hier nogal onmogelijk is als er sneeuw/ijs op de weg ligt… We komen 2 andere Duitse jongens tegen, die ’s ochtends gingen ‘icebathing’. Vandaag konden we namelijk uit 4 verschillende activiteiten kiezen: icebathing (ik wilde niet meteen het eerste weekend ziek worden), skiën (had ik wel gewild, maar dan moest ik eigen ski’s hebben en bovendien ligt er veel te weinig sneeuw), early morning walk (spreek voor zich; ik ben geen ochtendvogel) en een afternoon walk. De laatste leek me prima! Aangezien de dagen kort zijn, wordt het hier al snel ‘afternoon’ en daarom verzamelen we al om 2 uur voor het Harry Potter gebouw. Kira, Fabian en ik moeten rennen, we komen bijna te laat. Er staat een groepje bij de bussen die zich niet hadden ingeschreven voor deze activiteit, voor hen is helaas geen plek meer. Na ongeveer een half uurtje rijden komen we aan bij de skihelling in Granåsen, waar over twee maanden de FIS World Cup (skispringen en langlaufen) gehouden zal worden. Het lijkt alsof het al donker wordt, maar dat komt waarschijnlijk ook omdat het bewolkt is. Na een paar foto’s gaan we de bus weer in, en rijden we nog een kwartiertje verder tot een parkeerplaats. Vanaf daar beginnen we te lopen, de weg is erg glad door het ijs. Voor en achter me hoor ik steeds gilletjes van mensen die (bijna) onderuit gaan. Het is ongeveer een uurtje lopen naar de hut ‘Rønningen’, een goeie activiteit om de anderen (beter) te leren kennen. Eenmaal bij de hut is het al aardig schemerig. Binnen krijgen we een sinaasappel (typisch Noors om mee te nemen op een wandeltocht) en warme chocomelk. Na niet al te lang (ehm, mama, ‘om ikke alt for lenge’ …? Is dit de juiste Nederlandse vertaling?) moeten we weer terug, want de bus vertrekt over 45 minuten. Gewapend met fakkels en hoofdlampen glibberen we terug over het ijzige pad naar de bus. Het is één lange optocht van vlammen en lampjes, alsof we in een stille tocht lopen (al zijn we niet bepaald stil). Op de terugweg vallen Fabian en ik allebei bijna in slaap, een dipje na de wandeling en frisse lucht, al was het helemaal niet zo lang. Als we weer terug zijn op campus lopen we snel naar huis, want over 1.5 uur kunnen we Trollhunter zien in een collegezaal. Dus even snel wat eten, en dan weer terug naar Gløshaugen. Voordat de film begint, vertellen twee studenten over hun project ‘The social guidebook to Norway’, omdat het voor buitenlanders nogal moeilijk kan zijn om met Noren in contact te komen vanwege hun afstandelijke gedrag. Check hun website voor leuke anecdotes over Noors sociaal gedrag: http://monda.no/blog/ifln/ Volgende week houden ze een lezing, misschien wel grappig om heen te gaan. Wie weet kan ik er nog wat van leren. Er wordt chocola uitgedeeld, mjum! Trollhunter Noorse film over een paar studenten die het bestaan van trollen ontdekken. Tijdens het maken van een reportage lopen ze iemand tegen het lijf die op trollen jaagt (vandaar de titel) en ze vernietigt. Komisch, maar niet echt een goede film. Na de film gaan we met de bus naar huis. Jaja, er wordt veel gelopen (had ik al gezegd dat het zo’n half uur lopen is naar de universiteit?), maar aangezien ik nu een buskaart heb en daarmee zovaak de bus kan nemen als ik wil de komende 2 maanden, is de bus toch ook wel handig. Rond 22.00 ben ik weer thuis, en ik vind het wel tijd om naar bed te gaan. Het was een geslaagde introweek, en ik heb het gevoel alsof ik hier al meer dan een week ben! Ik heb al veel leuke mensen ontmoet, en mijn kamertje begint al aardig als thuis te voelen. Al zou het leuk zijn met huisgenoten…

Jaja, kort en bondig is dus niet mijn sterkste kant. Maar ik zie vooruitgang, want nu heb ik 3 dagen besproken in drie pagina’s, in plaats van één dag ^^ En ik loop al een maand achter, I know, komt goed! Met mij gaat het in ieder geval super :)

Voor foto’s van het introductie weekend: https://plus.google.com/photos/113863796462513797934/albums/5976690147384389121?authkey=CPbEs9CW-O34iwE