solliciteren op Ameland
Blijf op de hoogte en volg Rimke Inger
08 Juli 2013 | Nederland, Hollum
Om 7.00 uur gaat mijn wekker, aaaaah! Toch wel een beetje zenuwachtig voor mijn sollicitatiegesprek. Gister had ik mijn tas al gepakt, dus douchen, ontbijten en naar de trein. Het is een hele reis, met de trein, bus, boot en weer de bus naar het hotel, maar om iets over 13.00 kom ik aan bij het Fletcher Hotel Amelander Kaap. Chique tent! Ik meld me bij de receptie en mag in de ‘brasserie’ gaan zitten, toe maar. Na een tijdje komen er twee dames naar me toe. Een wat oudere dame is het hoofd van de housekeeping en de vrouw die net iets ouder lijkt dan ik blijkt de manager te zijn. Ik krijg wat vragen en mag al snel mijn handtekening zetten onder een voorlopig contract. Pasjes worden gescand, handen worden geschut en na zo’n half uurtje sta ik al weer buiten. Net om de hoek trek ik mijn hakken uit en wissel ik mijn shirtje om voor een zomers singlet.
Alles lijkt helemaal goed te gaan, totdat ik binnen no time de blaren tussen mijn tenen heb staan door verkeerde teenslippers. In het pannenkoekenhuis onder de vuurtoren vraag ik om pleisters en beplak ik mijn voeten. Het is erg mooi weer, de zon staat hoog aan de hemel, strakblauwe lucht en een klein briesje waait wat zand op. Ik ben niet erg goed voorbereid voor een middagje strand, want mij bikini heb ik thuis gelaten. Dan maar in mijn bh verscholen tussen het hoge helmgras, wat maakt het ook uit. Na een tijdje kijk ik op mijn mobiel en zie ik dat het hotel waar ik een uur geleden ben aangenomen heeft gebeld. Ik bel terug en krijg de leidinggevende van de housekeeping aan de lijn. “We hebben een foutje gemaakt met je uurloon. Omdat je geen vakdiploma hebt, krijg je in plaats van €8.50 maar €6.50. Ik vond dat we je dit wel even moesten melden.” Uh… ja!! Dat is wel het vermelden waard ja, dat is €2.00 per uur minder! En als ik ook nog huur moet betalen voor het huisje waar ik in ga wonen, blijft er niet heel veel over. En dan weten ze ook niet eens hoeveel ik ongeveer kan werken. Lekker dan… Ze stelt voor dat ik er even over na denk en morgen terug bel. Dat lijkt me een goed plan, dan kan ik het er thuis nog over hebben en een paar rekensommetjes maken. Ik hang op en besluit maar gewoon van de zon te genieten, misschien is dit toch wel de enige mooie zomerdag dat ik deze vakantie op Ameland zit…
Op een gegeven moment vind ik het mooi geweest, eet ik nog een raketje in de strandtent Sunset (waar ze nog personeel zoeken voor in de bediening, kan ik er altijd nog bij gaan doen als het hotel me weinig kan bieden! Als ik er naar vraag aan de bar krijg ik te horen dat ik op hun website een sollicitatieformulier kan invullen. Ga ik morgen meteen doen.) en loop ik op mijn blote voeten (want zowel mijn slippers als mijn hakkenschoenen bezorgen me alleen maar meer blaren…) naar het bushokje. De terugreis kan beginnen! Als de bus komt, zegt de buschauffeur doodleuk dat hij niet naar de veerboot rijdt. Nee meisje, want om half 6 gaat er helemaal geen bood. Volgens mijn briefje die mijn vader geschreven had wel, maar goed, hij zal het wel weten. Dus stap ik in het ‘hoofddorpje’ Nes maar uit om wat te eten en rond te kijken. Het wordt een maaltijdsalade en een broodje van de Spar. Op de dijk met uitzicht over het wad en de veerboot die komt aanvaren eet ik het op. Het is ondertussen harder gaan waaien en omdat het zonnetje aan het zakken is, begint het frisjes te worden. Doordat mijn flesje water in mijn tas gelekt heeft, zijn mijn legging en t-shirt met lange mouwen nat geworden. Fijn… Rond 18.15 zit ik bij de veerboot met een heleboel anderen te wachten, maar de boot is nog niet in zicht. Na zo’n 10 minuten wordt er omgeroepen dat de veerboot pas rond 19.10 zal arriveren, wegens extreem laag water. Ik bel naar thuis om het door te geven en te vragen of ik dan nog wel thuis kom. Vanaf het vaste land moet ik namelijk nog zo’n 45 minuten met de bus naar Leeuwarden, vanaf daar via Groningen naar Zwolle omdat het treinennetwerk tussen Heerenveen en Meppel er uit ligt, en dan moet ik vanaf Deventer nog een half uur naar huis fietsen. Volgens mijn moeder kom ik nog wel thuis. De boot komt inderdaad precies om 19.10 aan en een kwartiertje later varen we het haventje van Nes uit. We zetten snel koers naar Holwerd. Ik loop snel naar de bus, hopelijk haal ik nog mijn trein van 20.43. Ik ga voorin zitten en de buschauffeur gaat een praatje met me aan. Hij geeft me wat tips over het eiland en zegt dat ik me niet moet laten uitbuiten door zo’n chique hotel. Tsjah, ik heb niet zo erg veel in te brengen als het daar op aankomt ben ik bang. Als ik dit baantje wil, moet ik het doen voor het loon dat ze me betalen. Anders heb ik helemaal geen vakantiebaantje. Rond kwart voor rijden we Leeuwarden station binnen. Ik bedank de buschauffeur voor de reis en het gezellige gesprek en ren, voor zover dat gaat met mijn zere voeten, als een gek naar de trein. Inchecken *blieb*, maar de trein naar Groningen is al weg. Shit! Half uur wachten. Hier waait het nog harder lijkt wel, en de zon is bijna weg. Brr… zit ik daar op het station. Gelukkig komt de volgende trein iets eerder en kan ik vast binnen gaan zitten lezen. Halverwege word ik gestoord door de conducteur, controle. Ik laat mijn OV-kaart zien, waarna blijkt dat ik me volgens het apparaat van de conducteur niet heb ingecheckt. Dat lijkt me sterk, ik heb toch echt een piepje gehoord en op het scherm ‘fijne reis’ zien staan. Gelukkig mag je een keer per jaar vergeten uit te checken en krijg ik geen boete. Ik moet alleen in Groningen op het station naar het Arrriva loket om een toonrecht aan te vragen (ingewikkeld allemaal, maar dat is een soort bewijs dat ik de boete voor deze keer niet hoef te betalen). Leuk, maar ik heb maar 9 minuten overstaptijd in Groningen. En ik wil niet nog een trein missen!! En in Deventer is er geen Arriva, en ik moet dit binnen een week aanvragen, dus het moet wel nu anders moet ik die boete van €43 alsnog betalen. Dus weer een sprintje trekken op het station. Staat er een hele langzame man voor me. Aaargh, schiet op! De mevrouw achter het loket begrijpt gelukkig snel mijn verhaal en gaat meteen aan de slag. Maar ze kan nog niets invoeren in de computer; de conducteur blijkt het nog niet doorgevoerd/gesynchroniseerd te hebben. Grrr….!!! De mevrouw is zo aardig een kopie te maken van mijn OV-kaart en bonnetje dat ik gekregen had van de conducteur, zodat ze had later in kan voeren als ik in hun systeem sta en ik mijn trein nog kan halen. Ik ren de perron op, check in (dubbel check of ik echt heb ingecheckt) en ren verder naar mijn trein. Ja hoor, gaan de deuren net dicht! Dit meen je niet!!!! Een redder in nood houdt men moeite de deuren voor me open, de jongen die ik op Leeuwaren station erop gewezen had dat hij zijn vest was verloren. Pfieuw, net gehaald dus. Dan hoef ik vannacht niet in Groningen te overnachten, wat even plan B was. Maar doordat deze trein iets vertraging heeft, zie ik als ik uitstap op Zwolle de trein naar Deventer wegrijden. Dit kan niet waar zijn… Ondertussen is het al 23:15 en moet ik weer een uur wachten. Niet om me aan te stellen, maar ik heb het best wel koud, ik heb honger, hoofdpijn en mijn voeten kunnen eigenlijk niet meer. Als ik mijn sjaal uit mijn tas wil halen, kom ik er achter dat ik die op de boot heb laten liggen. Tuurlijk, dat kan er ook nog wel bij, mijn fijnste sjaal kwijtraken…Met het laatste beetje accu bel ik nog een keer naar huis om te vragen of ze me op kunnen komen halen, want ik heb echt geen zin meer om nog een half uur te moeten fietsen. Ik hou een oude dame gezelschap en samen komen we het halve uur wel door. In de trein val ik bijna in slaap. Eindelijk kom ik om 00:15 aan op Deventer station. Wat een reis! En alsof dit nog niet genoeg is, blijkt ook nog eens mijn fiets weg te zijn. G*dv*rd*mm*!!!! Mijn vader die me op komt halen is daar ook niet al te blij mee en het word me allemaal even te veel. Zwijgend stap ik in de auto en eenmaal thuis lopen de tranen over mijn wangen. Pfff wat een dag. Mijn moeder weet me weer rustig te krijgen met een lekker stuk zelfgebakken appeltaart. Morgen zien we allemaal wel weer verder, nu is het bedtijd!
De volgende dag sta ik vroeg op om achter mijn sjaal en fiets aan te gaan. Ik heb besloten dat ik het baantje toch neem, ondanks dat ik door alles van gister bijna zou zeggen dat er een vloek rust op Ameland. Volgende week maandag mag ik dezelfde reis nog een maken, omdat op dinsdag meteen te beginnen. Ik ben benieuwd, misschien ben ik binnen twee dagen al weer terug…
Alles lijkt helemaal goed te gaan, totdat ik binnen no time de blaren tussen mijn tenen heb staan door verkeerde teenslippers. In het pannenkoekenhuis onder de vuurtoren vraag ik om pleisters en beplak ik mijn voeten. Het is erg mooi weer, de zon staat hoog aan de hemel, strakblauwe lucht en een klein briesje waait wat zand op. Ik ben niet erg goed voorbereid voor een middagje strand, want mij bikini heb ik thuis gelaten. Dan maar in mijn bh verscholen tussen het hoge helmgras, wat maakt het ook uit. Na een tijdje kijk ik op mijn mobiel en zie ik dat het hotel waar ik een uur geleden ben aangenomen heeft gebeld. Ik bel terug en krijg de leidinggevende van de housekeeping aan de lijn. “We hebben een foutje gemaakt met je uurloon. Omdat je geen vakdiploma hebt, krijg je in plaats van €8.50 maar €6.50. Ik vond dat we je dit wel even moesten melden.” Uh… ja!! Dat is wel het vermelden waard ja, dat is €2.00 per uur minder! En als ik ook nog huur moet betalen voor het huisje waar ik in ga wonen, blijft er niet heel veel over. En dan weten ze ook niet eens hoeveel ik ongeveer kan werken. Lekker dan… Ze stelt voor dat ik er even over na denk en morgen terug bel. Dat lijkt me een goed plan, dan kan ik het er thuis nog over hebben en een paar rekensommetjes maken. Ik hang op en besluit maar gewoon van de zon te genieten, misschien is dit toch wel de enige mooie zomerdag dat ik deze vakantie op Ameland zit…
Op een gegeven moment vind ik het mooi geweest, eet ik nog een raketje in de strandtent Sunset (waar ze nog personeel zoeken voor in de bediening, kan ik er altijd nog bij gaan doen als het hotel me weinig kan bieden! Als ik er naar vraag aan de bar krijg ik te horen dat ik op hun website een sollicitatieformulier kan invullen. Ga ik morgen meteen doen.) en loop ik op mijn blote voeten (want zowel mijn slippers als mijn hakkenschoenen bezorgen me alleen maar meer blaren…) naar het bushokje. De terugreis kan beginnen! Als de bus komt, zegt de buschauffeur doodleuk dat hij niet naar de veerboot rijdt. Nee meisje, want om half 6 gaat er helemaal geen bood. Volgens mijn briefje die mijn vader geschreven had wel, maar goed, hij zal het wel weten. Dus stap ik in het ‘hoofddorpje’ Nes maar uit om wat te eten en rond te kijken. Het wordt een maaltijdsalade en een broodje van de Spar. Op de dijk met uitzicht over het wad en de veerboot die komt aanvaren eet ik het op. Het is ondertussen harder gaan waaien en omdat het zonnetje aan het zakken is, begint het frisjes te worden. Doordat mijn flesje water in mijn tas gelekt heeft, zijn mijn legging en t-shirt met lange mouwen nat geworden. Fijn… Rond 18.15 zit ik bij de veerboot met een heleboel anderen te wachten, maar de boot is nog niet in zicht. Na zo’n 10 minuten wordt er omgeroepen dat de veerboot pas rond 19.10 zal arriveren, wegens extreem laag water. Ik bel naar thuis om het door te geven en te vragen of ik dan nog wel thuis kom. Vanaf het vaste land moet ik namelijk nog zo’n 45 minuten met de bus naar Leeuwarden, vanaf daar via Groningen naar Zwolle omdat het treinennetwerk tussen Heerenveen en Meppel er uit ligt, en dan moet ik vanaf Deventer nog een half uur naar huis fietsen. Volgens mijn moeder kom ik nog wel thuis. De boot komt inderdaad precies om 19.10 aan en een kwartiertje later varen we het haventje van Nes uit. We zetten snel koers naar Holwerd. Ik loop snel naar de bus, hopelijk haal ik nog mijn trein van 20.43. Ik ga voorin zitten en de buschauffeur gaat een praatje met me aan. Hij geeft me wat tips over het eiland en zegt dat ik me niet moet laten uitbuiten door zo’n chique hotel. Tsjah, ik heb niet zo erg veel in te brengen als het daar op aankomt ben ik bang. Als ik dit baantje wil, moet ik het doen voor het loon dat ze me betalen. Anders heb ik helemaal geen vakantiebaantje. Rond kwart voor rijden we Leeuwarden station binnen. Ik bedank de buschauffeur voor de reis en het gezellige gesprek en ren, voor zover dat gaat met mijn zere voeten, als een gek naar de trein. Inchecken *blieb*, maar de trein naar Groningen is al weg. Shit! Half uur wachten. Hier waait het nog harder lijkt wel, en de zon is bijna weg. Brr… zit ik daar op het station. Gelukkig komt de volgende trein iets eerder en kan ik vast binnen gaan zitten lezen. Halverwege word ik gestoord door de conducteur, controle. Ik laat mijn OV-kaart zien, waarna blijkt dat ik me volgens het apparaat van de conducteur niet heb ingecheckt. Dat lijkt me sterk, ik heb toch echt een piepje gehoord en op het scherm ‘fijne reis’ zien staan. Gelukkig mag je een keer per jaar vergeten uit te checken en krijg ik geen boete. Ik moet alleen in Groningen op het station naar het Arrriva loket om een toonrecht aan te vragen (ingewikkeld allemaal, maar dat is een soort bewijs dat ik de boete voor deze keer niet hoef te betalen). Leuk, maar ik heb maar 9 minuten overstaptijd in Groningen. En ik wil niet nog een trein missen!! En in Deventer is er geen Arriva, en ik moet dit binnen een week aanvragen, dus het moet wel nu anders moet ik die boete van €43 alsnog betalen. Dus weer een sprintje trekken op het station. Staat er een hele langzame man voor me. Aaargh, schiet op! De mevrouw achter het loket begrijpt gelukkig snel mijn verhaal en gaat meteen aan de slag. Maar ze kan nog niets invoeren in de computer; de conducteur blijkt het nog niet doorgevoerd/gesynchroniseerd te hebben. Grrr….!!! De mevrouw is zo aardig een kopie te maken van mijn OV-kaart en bonnetje dat ik gekregen had van de conducteur, zodat ze had later in kan voeren als ik in hun systeem sta en ik mijn trein nog kan halen. Ik ren de perron op, check in (dubbel check of ik echt heb ingecheckt) en ren verder naar mijn trein. Ja hoor, gaan de deuren net dicht! Dit meen je niet!!!! Een redder in nood houdt men moeite de deuren voor me open, de jongen die ik op Leeuwaren station erop gewezen had dat hij zijn vest was verloren. Pfieuw, net gehaald dus. Dan hoef ik vannacht niet in Groningen te overnachten, wat even plan B was. Maar doordat deze trein iets vertraging heeft, zie ik als ik uitstap op Zwolle de trein naar Deventer wegrijden. Dit kan niet waar zijn… Ondertussen is het al 23:15 en moet ik weer een uur wachten. Niet om me aan te stellen, maar ik heb het best wel koud, ik heb honger, hoofdpijn en mijn voeten kunnen eigenlijk niet meer. Als ik mijn sjaal uit mijn tas wil halen, kom ik er achter dat ik die op de boot heb laten liggen. Tuurlijk, dat kan er ook nog wel bij, mijn fijnste sjaal kwijtraken…Met het laatste beetje accu bel ik nog een keer naar huis om te vragen of ze me op kunnen komen halen, want ik heb echt geen zin meer om nog een half uur te moeten fietsen. Ik hou een oude dame gezelschap en samen komen we het halve uur wel door. In de trein val ik bijna in slaap. Eindelijk kom ik om 00:15 aan op Deventer station. Wat een reis! En alsof dit nog niet genoeg is, blijkt ook nog eens mijn fiets weg te zijn. G*dv*rd*mm*!!!! Mijn vader die me op komt halen is daar ook niet al te blij mee en het word me allemaal even te veel. Zwijgend stap ik in de auto en eenmaal thuis lopen de tranen over mijn wangen. Pfff wat een dag. Mijn moeder weet me weer rustig te krijgen met een lekker stuk zelfgebakken appeltaart. Morgen zien we allemaal wel weer verder, nu is het bedtijd!
De volgende dag sta ik vroeg op om achter mijn sjaal en fiets aan te gaan. Ik heb besloten dat ik het baantje toch neem, ondanks dat ik door alles van gister bijna zou zeggen dat er een vloek rust op Ameland. Volgende week maandag mag ik dezelfde reis nog een maken, omdat op dinsdag meteen te beginnen. Ik ben benieuwd, misschien ben ik binnen twee dagen al weer terug…
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
