Who is that behind the mask?

zaterdag en zondag 22/23-01-‘11

Zaterdag sta ik om 12:00 op, de tweede keer dat ik bewust niet naar m’n les ga. Ik heb de afgelopen dagen veel te weinig slaap gehad en ik moest gewoon echt even bijslapen voor ik vanavond. Na de lunch moeten we de laatste dingen klaarzetten voor het bal, ik plak masker op de spiegels in de wc en schrijf eronder met rode stift: Who are you? om een beetje een mysterieuze stemming te creëren. Om 16:00 begin ik met mijn eigen masker. Ik had wel ongeveer een idee wat ik wilde, maar dat plan viel totaal in duigen doen ik erachter kwam dat het lijmpistool leeg was. Van thuis (Nederland) had ik een simpel zwart maskertje, veertjes, kraaltjes ed. meegenomen en ik wilde een masker op een stokje maken. Maar eigenlijk ook met een elastiekje, zodat ik mijn handen vrij heb als we met masker gaan dansen. Ik kom tot de conclusie dat ik het beide wil, dus met een knijpertje kan ik een stokje bevestigen aan mijn masker en die kan ik los maken als ik mijn masker met een elastiekje achter m’n hoofd langs wil. Na enig pielen weet ik wat hard geworden lijm uit de achterkant van het pistool te peuteren zodat ik toch het knijpertje kan bevestigen. Ik naai nog wat kraaltjes op mijn masker (blauw, in de kleur van het overhemd van m’n ‘date’) en dan ben ik klaar. Binnen een uur, ik ben trots op het resultaat! Nu heb ik nog anderhalf uur om me om te kleden enzo, maar ik heb niet zoveel tijd nodig dus ga ik nog even langs Robin die vandaag jarig is. Ik had een kleinigheidje voor hem meegenomen uit Nederland, hij was erg blij met de stroopwafels. Daarna ga ik me omkleden (ik kom gelukkig in m’n jurk, ook al zit hij nog steeds een beetje strak) en om 18:30 moeten de dansmeisjes zich verzamelen. Een halfuurtje later komen de anderen, iedereen ziet er stuk voor stuk mooi uit. We krijgen een welkomsdrankje en Beate houdt een officiële welkomstoespraak. We hebben een fotohoek gemaakt waar alle paren op de foto kunnen. Daarna wordt iedereen om de beurt opgeroepen en naar de gymzaal geleid, mijn date en ik mogen als Lord Kåsa av Bø en Lady Slange av Nederland naar beneden. Daar krijgen we ons tafelkaartje met een opdracht, ra ra wat krijg ik…
Ik moet tijdens het diner het podium op om een korte toespraak te houden om mijn dank te betuigen dat ik naar Noorwegen mocht komen. Vanaf dat ik mijn kaartje gelezen heb tot na het hoofdgerecht ben ik grotendeels bezig met mijn speech. Anderen hebben ook leuke dingen. Jørgen zegt vaak: ‘zoals mijn moeder altijd zegt:...’ en Einar ‘plingt’ elke keer tegen zijn glas voordat hij iets gaat zeggen. Na het hoofdgerecht, wat overigens erg lekker was (mals vlees met pepersaus), besluit ik het podium op te gaan. Ik bedank dat ik naar Noorwegen mocht komen, dat ik het hier heel erg naar mijn zin heb en dan ik blij ben dat ik op Sunnfjord Folkehøgskule terecht ben gekomen. Ik zeg dat ik stiekem een beetje zin heb om nog een jaar in Noorwegen te blijven, maar dat ik iedereen heel erg ga missen als ik straks weer naar Nederland terugga. Ik raak er zelfs een beetje emotioneel van eigenlijk, als ik me bedenk dat ik over 3 maanden afscheid moet gaan nemen van al deze lieve mensen. Hoewel ik eigenlijk alleen nog maar Noors spreek, twijfel ik tijdens m’n speech een beetje of het wel klopt wat ik zeg(grammaticaal en qua uitspraak). Maar achteraf kreeg ik allemaal complimentjes over mijn toespraakje, dus het zat vast wel goed. Een aantal waren zelfs een beetje ontroerd door m’n speech.
Als ik weer aan tafel zit, kan ik optimaal genieten van het bal. Er zijn nog een aantal mensen die een toespraakje moeten houden, zo moet Aslak vertellen over meisjes op Sunnfjord en Ingrid over de jongens, en bedanken dat ze er zijn. Als we onze chocolademoes ophebben, hebben een soort spel. Marita en Henriette lezen een verhaal voor en elke keer als je je naam hoort moet je een rondje om je stoel lopen. Met het gevolg dat elke keer als een meisje deze opdracht moet uitvoeren haar date ook moet opstaan om haar stoel aan te schuiven. Dat is een van de regels die vanavond geld. De heer schuift de stoel aan, schenkt drinken in etc. Erg hoffelijk dus, en wij als meisjes maken daar goed gebruik van (aah, ik wil eigenlijk water in plaats van julebrus dat op tafel staat… haha). Daarna is het tijd om bekend te maken wie de Lord en Lady van het bal is. Maar voordat dat bekend wordt gemaakt hebben we nog een aantal anderen die gekroond worden. Zo hebben we onder andere ‘de grappigste lach’, ‘sleeping beauty’ en ‘het mooiste masker op het bal’. Voor die laatste krijg ik de prijs! Iedereen mocht stemmen op de Lord,Lady en het mooiste masker. Fred wordt bekroond tot Lord, ironisch genoeg, want hij was op het bal de dame van het stel, hij ging samen met Håvard. Lene Lo wordt Lady, en terecht, ze zag er prachtig uit.
Na de bekroningen is het tijd om te dansen.
Eerst de dans waarbij we allemaal in rijtjes staan en moet buigen en om elkaar heen te draaien waarbij we onze pinkjes in elkaar haken. Weer erg hoffelijk en redelijk officieel dus. Iedereen doet gelukkig leuk mee. Gelukkig komt mijn date net voordat de muziek wordt gestart aanlopen. Na de ‘hofdans’ is het tijd voor de wals en de swing en daarna mogen we vrij dansen. Als dansklas zetten we ons zelf nog even voor gek door helemaal uit ons dak te gaan terwijl iedereen naar ons kijkt, geweldig.
Helaas hebben de volleyballeerlingen morgenochtend een wedstrijd en gaan de meeste rond 00:00 naar bed. Met een aantal blijven we nog een tijdje dansen in de gymzaal en dan gaan we rond 01:30 maar terug naar het internaat. Jurk uit, pyjama aan en nog een tijdje kletsen met Katrine voordat we allebei gaan slapen.

Zondag gebeurd er niet veel. Lang uitgeslapen, een beetje geholpen met opruimen in de gymzaal en gechilled. ’s Avonds wordt er een FIFA-tournering georganiseerd, de jongens zitten met z’n allen in het auditoirum geconcentreerd naar het scherm te staren. Na de brownies van de søndagskos brei ik nog wat verder aan m’n nieuwe muts en dan ga ik lekker slapen. Weer een drukke mooi week om op terug te kijken!