-8, bus, vliegtuig, +8, vliegtuig, +29, bus

maandag en dinsdag 31-01-'11 en 01-02-'11

Maandag, vandaag begint de grote reis. Eigenlijk zijn we vrij t/m de lunch, we vertrekken namelijk pas om 12 uur, maar ik besluit toch om op te staan en te ontbijten. Op m'n sloffen en in m'n pyjama door de drapsneeuw naar de eetzaal. Het ontbijt is namelijk de enige maaltijd waarbij er chocopasta op tafel staat, dus ik maak een lunchpakketje met onder andere boterhammen met chocopasta. Daarna ga ik douchen en me klaarmaken voor de reis. Mijn Brazilië-tas is volledig ingepakt, mijn wintersport-tas moet ik echter nog ompakken. Ik neem m'n laptop mee in m'n wintersport-tas, maar die moet goed worden ingepakt dus moet ik mijn tas ompakken. Alles eruit, laptop in een dikke fleece trui gewikkeld, midden in mijn rugzak en de rest van mijn kleren eromheen 'gebouwd'. Dan is het lunchtijd en moeten we allemaal verzamelen. Lunchen, rest van de bagage ophalen en de achterblijvers op school gedag zeggen. De foto-leerlingen gaan samen met de SOS-leerlingen naar Ecuador in plaats van naar Egypte, omdat het daar nu onveilig is door de politieke onrust. De paar jongens die van voetbal nog op school zijn, liggen nog in hun bed, maar nadat ik ook hun gedag heb gezegd en alle bagage is ingeladen kunnen we gaan. Odd Erling brengt ons weg met het minibusje naar het busstation in Førde waar we eventjes op de flybuss moeten wachten. Daar staat tot onze verbazing ook Yang, de Chinese jongen van mijn school. Hij is vandaag definitief gestopt met school en gaat naar Oslo. Wat hij daar gaat doen of waarom hij stopt met school weet eigenlijk niemand. Het duurt nog geen 5 minuten of ik ben ver weg in dromeland. Ik word wakker als m'n mobiel gaat, papa! Eindelijk heeft hij me te pakken gekregen. Hij had me al eerder geprobeerd te bellen vanochtend maar ik was zo druk dat ik het steeds niet merkte als hij belde. Laatste dingetjes besproken en tips gekregen. Ook al ben ik nu al zo'n 5 maanden in een ander land dan thuis, is dit toch wel spannender. En ook wel een beetje raar, om zonder papa, mama en Tjitse zo'n grote reis te maken. Opeens moet ik overal zelf aan denken, zelf de foto's maken, zelf eten kopen en zelf op het geld passen. Maar dat komt vast wel goed! Het enige waar ik een beetje bang voor ben is dat m'n pinpas niet gepakt wordt, maar dat zie ik daar wel.
Bijna de hele busreis tot aan Oslo geslapen, zo'n 6 uur denk ik. Onderweg in Gol bij de Kiwi nog wat eten voor onderweg ingeslaan, geslapen en met Beate zitten kletsen. Dan zijn we rond 21:30 in Oslo en nemen we afscheid van Yang. We moeten een stukje lopen naar de trein, een speciale flytog, die ons naar Gardemoen vliegveld brengt. Een aantal van de volleyballers zijn daar al, die overnachten dus samen met ons op het vliegveld. We installeren ons, Henriette komt mijn wintersport-tas ophalen, ik maak eventjes gebruik van het gratis internet, daarna poets ik mijn tanden, doe ik m'n lenzen uit en dan ben ik klaar om te gaan slapen. Liggend over 2 stoelen, met een opblaaskussentje, muziek, zo'n slaapmaskertje en een fleecedeken val ik al snel in slaap, ondanks het lawaai en de felle lampen.

Zo'n 5 uurtjes later word ik wakker met een stijve nek en een arm die slaapt. Ik ben een van de weinigen die geslapen heeft, maar ik ben alsnog behoorlijk moe. We hebben nog een klein uurtje voordat we kunnen inchecken, ontbijten dan maar. Om 6:00 staan Beate, ik en een paar van volleybal in de rij voor het inchecken, om de een of andere reden pakt het zelf-incheck-apparaat onze paspoorten niet. De rest van onze groep en alle andere volleyballers kunnen in de drop-off rij. Flesjes legen, door de douane (ik kom er in een keer door heen!), door de tax-free shops gewandeld en naar de gate gelopen waar we nog eventjes moeten wachten. Dan mogen we het vliegtuig in, wat half vol zit met Sunnfjord leerlingen! Zo'n 40 van volleybal en 12 van dans. We vliegen met British airways, eerst naar Londen en dan van Londen naar Rio de Janeiro. Van Oslo naar London zit ik bij het raampje, we krijgen ontbijt (zo'n heerlijk klef broodje kaas) en een kleine 2 uur later maken we een mooie landing op London Heathrow luchthaven. Door de douane, een beetje gedoe met m'n twee volle flesjes water maar nadat die geleegd zijn kunnen we verder. We hebben nog zo'n 2 uur voordat we weer kunnen boarden, dus lopen we een beetje rond, kopen zonnebrand en ik kijk toe hoe de Starbucks door de ' Sunnfjorders' geplunderdwordt.ik stel voor de 3e keer m'n horloge goed, hij werkt niet helemaal fantastisch... Dan is het tijd om naar de gate te gaan, een laatste plas te plegen, m'n flesjes weer te vullen en dan kunnen we om 11:45 boarden. Iedereen heeft een pakketje van school gekregen met zo'n opblaaskussentje, sokken, slaapmaskertje enzo, maar helaas hadden ze er een te weinig en zat ik op de wc toen ze uitgedeeld werden dus heb ik er geen. Maar gelukkig had ik het zelf al en krijgen we van British Airways ook nog een pakketje met tandenborstel, sokken en een slaapmaskertje. Jammer genoeg heb ik nu geen plek aan het raam, maar wel aan het gangpad, wat ook wel chill is. British Airways heeft betere plaatsen dan KLM geloof ik, en het avondeten is ook echt goed! 10 uur in een vliegtuig zitten is lang, maar als je de helft van de tijd slapend doorbrengt en de andere helft filmkijkt gaat het best wel snel. Vlak voordat we landen bereid ik me voor op de hitte in Rio, wat betekent: thermo-ondergoed uit, t-shirtje aan en m'n Indiabroek opgerold tot een korte broek. Weer een nette landing, rond 22:00 Noorse tijd dus 19:00 Braziliaanse tijd. Wat een hitte hier! In de rij voor de douane, hij kijkt me een beetje raar aan als hij in mijn paspoort ziet dat ik Nederlands ben terwijl de rest van het vliegtuig een Noorse staatsburger is, en door het feit dat er stempels van m'n India en Mexcico reis instaat. Daarna is het wachten op de bagage, maar die komt gelukkig redelijk snel. Als iedereen zijn bagage heeft lopen we naar de uitgang, waar allemaal mensen ons vragen of we een taxi willen. Onze bus is al geregeld dus we kunnen met de mevrouw mee die met een bordje ' Beate' op ons staat te wachten. We lopen de grotere bus van de volleyballers voorbij, laden de bagage in in onze kleinere bus en rijden naar het hotel. We krijgen wat uitleg over Rio maar ik krijg niet alles mee. 17 miljoen inwoners, sinds dit jaar hebben ze een nieuw project in de slums met de politie om de gangs tegen te gaan en het is na een periode met veel regen weer zonnig en warm. Mooi! Na zo'n half uurtje rijden komen we aan bij het hotel, de receptie en eetzaal ziet er goed uit. De sleutels worden uitgedeeld, we stappen de lift in en Tine en ik wachten vol spanning totdat Shadi onze kamerdeur opendoet. Ze hebben hetzelfde pasjesysteem als op school. We moeten een kort gangetje door voordat we onze 3 persoonskamer zien. Niet heel groot, maar met 3 goede bedden, een tv, koelkast, nachtkastjes, 2 grote spiegels en een redelijke badkamer met een bidet, zo'n lage die eigenlijk bedoeld is om je achterwerk te wassen maar die wij meteen gebruiken om onze voeten af te koelen. Meteen de airco aangezet! Ik ben te moe om te douchen dus duik meteen meteen m'n bedje in. Beetje gedoe met Tine die niet tevreden is over de kamer en er achter is gekomen dat haar laptop en stijltang niet werken door de stopcontacten. Ik heb wel een wereldstekker mee en ookal weet ik waar die ligt, die krijgt ze morgen wel. Het is nu tijd om te gaan slapen.