Hips-Hips, jazzwalks en onverwachts bezoek

maandag 07-02-’11 ___________31 graden, zon

Na weer een nutteloze strijd om m’n kamergenootjes te wekken, ontbijt ik, neem ik weer het nodige mee naar boven (tsjah, waarom ook geen banaan en yoghurtje mee nemen?) voor m’n lunch en even laten verzamelen we ons weer in de eetzaal voor de dagelijkse morgensamling, het is Edil haar beurt. Daarna onze bikini aan en op naar het strand. Heerlijk een uurtje wakker worden in het zonnetje, hmm! Wakker en warm danskleren aangetrokken en lopen we de inmiddels bekende route naar de dansstudio voor onze tweede sambales. We herhalen de basispassen en leren wat nieuwe moves. Er wordt aangedacht besteed aan de armen en de heupen komen erbij kijken. Wat ziet het er toch makkelijk uit als de lerares het voordoet, maar het is toch lastig dan je denkt. Het is wel weer te merken dat wij Europeanen niet geboren zijn met dansen in ons bloed. Niet als het op onze heupen aankomt in ieder geval. En wat kan ze haar voeten snel bewegen, terwijl haar hele bovenlichaam geen centimeter beweegt, geweldig. Om 13:00 zit het er weer op, lunchen bij Anita en Eline op de kamer. Anita heeft ook genoeg van het fastfood dus we smullen van onze broodjes/crackers. Ook m’n yoghurtje smaakt goed. We kletsen nog even gezellig en dan brengt de lift me weer naar m’n eigen kamer. Soms is het wel onhandig hoor, dat we op 6 verschillende verdiepingen wonen en dan ook nog verspreid tussen verdieping 3 en 13. Ik ‘woon’ op kamer 804 en moet dus elke keer een aardig stuk omhoog/omlaag. Tine ligt te slapen, ik besluit haar voorbeeld te volgen nadat ik even kort een stukje in m’n dagboek geschreven heb. Een powernap op het midden van de dag maakt veel verschil, vooral met zulke drukke dagen. Al is het uurtje daarna op het strand ook erg relaxt, als je de verkoopmannetjes met hun geroep even wegdenkt. Het is duidelijk minder warm dan gister. Om 18:00 hebben we nog een dansles, dit keer jazz. Een erg enthousiaste lerares, leuke choreografie en ook gezellig met Brazilianen in de les, niet alleen ons eigen clubje. Miriam volgt een powerflexles met stretching, terwijl Beate haar voetjes van de grond danst met tapdansen op flipflops. Helemaal enthousiast komt iedereen de verschillende danslessen uit. De douche roept ons allen en na enig gediscussieer over wie er eerst mag douchen (goh, waarom kom ik toch vaak op de laatste plaats? Duurt het echt een uur om er goed genoeg uit te zien om je buiten durven te vertonen? Ben ik blij dat ik geen stijltang nodig heb en ik binnen 10 minuutjes klaar ben!) is iedereen happy. Weer ‘eat by weight’ gegeten, maar helaas hadden ze niet precies dezelfde dingen als de vorige keer en valt het dus een beetje tegen. Desalniettemin weer een goed gevuld buikje en een mooie dag gehad!
Maar de dag is nog niet voorbij. Als we op de kamer komen, missen we Tine, ze is in een lang gesprek met Beate en Miriam. Plotseling gaat onze telefoon, de telefoon van het hotel die we steeds gebruiken om onderling te bellen en te vragen of we kleren van elkaar mogen lenen. Shadi neemt op, het was Aslak. Huh? Kun je ook vanaf een mobiel/ander hoteltelefoon naar deze telefoon bellen? Even later wordt er op de deur geklopt, we gaa er vanuit dan het Tine is, maar er staan 3 andere personen voor de deur; Aslak, Adrian en Siri. Twee jongens van voetbal en een meisje van volleybal. Ze hadden een taxi naar ons hotel genomen en dachten ons leuk te verrassen. Een verrassing was het inderdaad ja, en ook erg gezellig, maar ik ben een beetje bang dat Beate en Miriam dit minder leuk vinden aangezien het al lang rotid (uhm…rusttijd?) is. Ze wachten tot Tine boven komt en gaan gaan daarna met z’n vieren naar beneden in de receptie zitten ofzo.
Nu kan ik gaan slapen.